χρίστος-βούζας-για-δημόσιο-αυτό-πρέπε-1201

Χρίστος Βούζας για Δημόσιο: Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει για να μην βουλιάξει

Το τελευταίο διάστημα έχω δεχτεί ουκ ολίγα παράπονα από φιλικά ή συγγενικά μου πρόσωπα για τις συναλλαγές τους με το Δημόσιο. Γνωρίζοντας ότι αυτή είναι η δουλειά μου, δουλειά δημοσιογράφου που ασχολείται σε μεγάλο βαθμό με θέματα Δημοσίου και ΟΤΑ,  αντιλαμβάνομαι ότι στο πρόσωπο μου βρίσκουν στην ουσία έναν άνθρωπο να πουν τον πόνο τους για τα όσα τράβηξαν προκειμένου να διεκπεραιώσουν μια υπόθεσή τους. Όμως νομίζω ότι δεν είναι μόνο αυτό: Γνωρίζοντας ότι είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν το Δημόσιο και τους υπαλλήλους του, κατά κάποιο τρόπο είναι σαν να μου λένε ότι κάνω λάθος. Ότι κάνω λάθος και γι’ αυτό, πιθανότατα, πρέπει να αλλάξω άποψη. Και να δω, λέω εγώ, την πραγματικότητα κατάματα. Ότι, δηλαδή, αυτό το Δημόσιο, το ελληνικό Δημόσιο δεν αξίζει να το στηρίζεις.

Kαι, δυστυχώς για το Δημόσιο και τους υπαλλήλους του, μιλάμε για ανθρώπους που πολύ απέχουν από το να χαρακτηριστούν νεοφιλελεύθεροι. Που υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι πολλές από τις υπηρεσίες που παρέχει (;) σήμερα πρέπει να μεταφερθούν σε ιδιώτες, προκειμένου, επιτέλους, να εξυπηρετηθεί ο πολίτης. Αυτό είναι και το χειρότερο: Αν ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα το ελληνικό Δημόσιο κάνει ακόμη και τους πιο φανατικούς υποστηριχτές του να αναρωτιούνται «μήπως κάποιες από τις υπηρεσίες του μπορεί να παρέχονται καλύτερα από ιδιώτες», τότε η «μάχη» απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και την ιδιωτικοποίησή του μοιάζει εκ των προτέρων χαμένη.

Τι όμως πρέπει να διορθωθεί και μάλιστα άμεσα στο ελληνικό Δημόσιο για να μην κινδυνεύσει ακόμη και να… εξαφανιστεί. Δύο, θεωρώ, ότι είναι τα βασικά προβλήματα:

-Το πρώτο έχει να κάνει με την πλημμελή άσκηση των καθηκόντων από μια, θέλω να πιστεύω, μειοψηφία υπαλλήλων οι οποίοι κρυπτόμενοι πίσω από την πλειοψηφία των συναδέλφων τους αλλά και το θολό τοπίο της διαδικασίας απόδοσης ευθυνών που υπάρχει σήμερα στο Δημόσιο, απλώς αδιαφορούν για τη δουλειά τους δημιουργώντας εύλογο εκνευρισμό στους πολίτες που έρχονται σε επαφή μαζί τους. Με αυτό τον τρόπο, δυστυχώς, τους παίρνει όλους η μπάλα, ξερά και χλωρά καίγονται μαζί, και η εικόνα του απέναντι στους πολίτες βγαίνει πολλαπλώς τραυματισμένη.

-Το δεύτερο αφορά την γραφειοκρατία ή αλλιώς «χαρτομανία» που υπάρχει στο ελληνικό Δημόσιο. Αιτήσεις και κόντρα αιτήσεις, φωτοτυπίες και κόντρα φωτοτυπίες, αυτοπρόσωπη παρουσία σε περισσότερες από μία υπηρεσίες για να καταθέσεις τον ογκώδη φάκελο με τα χαρτιά, το 2017, σε μια εποχή δηλαδή, που τα tablet και τα έξυπνα κινητά έχουν γίνει καθημερινή (απαραίτητη) συνήθεια ακόμη και σε πολίτες 60 και 70 ετών. Δεν μιλάμε, βεβαίως, για ανθρώπους 20, 25 και 30 ετών που όταν συναλλάσσονται με το Δημόσιο και καλούνται να υπηρετήσουν τη λογική της «χαρτομανίας», νιώθουν ότι βρίσκονται στην εποχή που ακόμη δεν είχαν γεννηθεί.

Αν όλο και περισσότεροι πολίτες της χώρας αρχίζουν να νιώθουν έτσι, αν, δηλαδή, το ελληνικό Δημόσιο δεν ακολουθήσει την εποχή του, τότε αργά ή γρήγορα, δυστυχώς θα πάψει να υπάρχει!

Και για όσους θα σπεύσουν να πουν «καλύτερα», καλό θα είναι να σκεφθούν πώς θα είναι η ζωή μας μ’ ένα ιδιωτικοποιημένο Δημόσιο: Ποιος θα τους παρέχει, για παράδειγμα, Υγεία, ποιος θα τους παρέχει Παιδεία, ποιος θα τους παρέχει (κάθε είδους) Ασφάλεια. Και, κυρίως,  με ποιο κόστος. Όσοι, δε, εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, κατά την άποψη μου, πρέπει να είναι οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του. Γιατί χωρίς αυτό, που δίνει τον τόνο στις εργασιακές σχέσεις, τα εργασιακά τους δικαιώματα, ο σημερινός μισθός τους και, ακόμη χειρότερα, η ίδια η δουλειά τους, μπορεί να εξαφανιστούν μαζί του…

*O Χρίστος Βούζας είναι διευθυντής της, βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση, ιστοσελίδας aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.